พระปิดตาข้าวตอกแตก วัดหนัง เนื้อตะกั่ว

ในยุคแรกกว่าที่หลวงปู่เอี่ยมท่านจะได้เนื้อตะกั่วเพื่อไป “ลงถม”สร้างเป็นพระปิดตาพิมพ์นี้ ท่านเจ้าคุณเฒ่าต้องเอาตะกั่วหลอมรวมกับดีบุกแล้วนำมารีดเป็นแผ่นแล้วจารอักขรเลขยันต์ลงไปพร้อมอธิษฐานจิตปลุกเสก จากนั้นจึงนำไปหลอมแล้วรีดแล้วจารแล้วหลอมแล้วรีดแล้วจาร ทำซ้ำอยู่อย่างนี้จนครบ9เที่ยว พุทธคุณจึงแน่นเหนียวมหาอุดสุดๆ ส่วนที่มาของชื่อพิมพ์พระ ก็เล่าต่อๆมาว่าในวันเวลาที่ท่านปลุกเสกพระอยุ่นั้น องค์พระท่านซึ่งอยู่ในบาตรที่อยู่นิ่งๆ สามารถเคลื่อนย้ายไปมาจนกระทบกับบาตรซึ่งเป็นโลหะ จนเกิดเสียงดังเกรียวกราว จินตนาการราวกับเสียงข้าวตอกแตกเวลาคั่วจนได้ที่ ไม่รู้ว่าจะคล้ายเสียงแตกของpop cornในยุคนี้รึเปล่า ซึ่งถ้าใครเกิดอุตรินำไปตั้งชื่อพระอีก คงฮือฮากว่าเก่าแน่นอนล่ะทีนี้